-
1 studium
studium, iī, n. (studeo), der innere Trieb und Drang, das eifrige Streben, die Bestrebung, der Eifer, die Neigung, Luft usw., I) im allg., m. subj. Genet., amici, Cic.: m. obj. Genet., veri reperiendi, Drang (Durst) nach Wahrheit, Cic.: pugnandi, Kampflust, Caes.: venandi, Liv.: discendi, Cic.: pugnae, Lucr.: dare se studio eloquentiae, Cic.: studio citharae deditus, Hor.: st. quaestus, Gewinnsucht, Cic.: vitae, Lebensweise, Afran. com. fr.: m. Dat. Gerund., tenue studium probandis provinciarum ac militiae rectoribus, Aur. Vict. de Caes. 42, 23: m. Infin., nec aliud studium est quam a deo homines avocare, Cypr. de idol. van. 7: m. Acc. u. Infin., viris esse advorsas aeque studiumst, Ter. Hec. 202. – absol., incensi sunt studio, Cic.: omne studium ad alqd conferre, Cic.: studium agricolationi dare, Colum.: summo studio dicere, Cic.: u. so studio accusare, aus Neigung, leidenschaftlich (Ggstz. officio defendere), Cic.: et hoc studio pravus facis, recht geflissentlich, Hor.: meo de studio studia erant vestra omnia, mir zu gefallen war euer ganzes Streben, Plaut.: vide, quam iniquus sis prae studio, in deinem Eifer, Ter. – II) insbes., die besondere Neigung für eine Person od. Sache: A) für eine Person = die besondere Neigung, Vorliebe, das Interesse, die Ergebenheit, Dienstbeflissenheit, der Parteieifer, die eifrige (begeisterte) Teilnahme, Begeisterung (verb. mit favor u. mit suffragium u. im Ggstz. zu odium), Cic. u.a.: studium et fides erga clientes, Suet.: eorum erga se studium, Auct. b. Afr.: studia nostra circa tuendos socios, Plin. pan.: eorum studium super expugnandis haereticis, Sulp. Sev.: st. in populum Romanum, Tac. rei publicae, Vaterlandsliebe, Cic.: partium Parteilichkeit, Cic.: studia (der Parteieifer) com petitorum, Cic.: u. so absol., verb. cupiditas et studium, Liv.: sine studio dicere, Cic.: sine ira et studio (Vorliebe, Parteilichkeit), Tac.: studium (Interesse) et iracundiam suam rei publicae dimittere, Cic.: im Plur., senatum in studia diducere, in Parteibestrebungen, Tac.: senatus, in quo erant studia, Tac.: studia Numidarum in Iugurtham accensa, Sall.: studia hominum (aller Welt) accensa in Agrippinam, Tac. – B) für eine Sache: 1) übh. die Lieblingsneigung, -beschäftigung, Liebhaberei, istius studium... latrocinium, Cic.: u. so immoritur studiis, Hor.: suo quisque studio maxime ducitur, Cic.: alcis studiis obsequi od. inservire, Ter. u. Nep. – 2) das wissenschaftliche Streben, die wissenschaftliche Beschäftigung, das Studieren, a) eig.: iuris, Cic.: studium u. studia doctrinae, Cic.: Graeca studia, Suet.: studium musicum, Solin.: studia liberalia, Vell. u. Suet.: studia quae honesta ac liberalia vocantur, Augustin.: pabulum studii atque doctrinae, Cic.: haec inter se studia exercere, Cic.: studiis illis se dare, Cic.: in studiis vitam egi, Ov.: studiis septem dedit annos, Hor.: atque huiusce rei coniecturam de tuo ipsius studio (Fach) facillime ceperis, Cic.: ad studiorum (Berufsarten) atque artium (Wissenschaften, Kenntnisse) contentionem revertamur, Cic. – b) meton.: α) Plur., studia, Werke der Literatur, omnia ingenia, quae lucem studiis nostris attulerunt, tunc nata sunt, Sen. contr. 1. praef. § 7. – β) der Studienort, Cod. Theod. 14, 9, 3 pr.
-
2 studium
studium, iī, n. (studeo), der innere Trieb und Drang, das eifrige Streben, die Bestrebung, der Eifer, die Neigung, Luft usw., I) im allg., m. subj. Genet., amici, Cic.: m. obj. Genet., veri reperiendi, Drang (Durst) nach Wahrheit, Cic.: pugnandi, Kampflust, Caes.: venandi, Liv.: discendi, Cic.: pugnae, Lucr.: dare se studio eloquentiae, Cic.: studio citharae deditus, Hor.: st. quaestus, Gewinnsucht, Cic.: vitae, Lebensweise, Afran. com. fr.: m. Dat. Gerund., tenue studium probandis provinciarum ac militiae rectoribus, Aur. Vict. de Caes. 42, 23: m. Infin., nec aliud studium est quam a deo homines avocare, Cypr. de idol. van. 7: m. Acc. u. Infin., viris esse advorsas aeque studiumst, Ter. Hec. 202. – absol., incensi sunt studio, Cic.: omne studium ad alqd conferre, Cic.: studium agricolationi dare, Colum.: summo studio dicere, Cic.: u. so studio accusare, aus Neigung, leidenschaftlich (Ggstz. officio defendere), Cic.: et hoc studio pravus facis, recht geflissentlich, Hor.: meo de studio studia erant vestra omnia, mir zu gefallen war euer ganzes Streben, Plaut.: vide, quam iniquus sis prae studio, in deinem Eifer, Ter. – II) insbes., die besondere Neigung für eine Person od. Sache: A) für eine Person = die besondere Neigung, Vorliebe, das Interesse, die Ergebenheit, Dienstbeflissenheit, der Parteieifer, die eifrige (begeisterte) Teilnahme,————Begeisterung (verb. mit favor u. mit suffragium u. im Ggstz. zu odium), Cic. u.a.: studium et fides erga clientes, Suet.: eorum erga se studium, Auct. b. Afr.: studia nostra circa tuendos socios, Plin. pan.: eorum studium super expugnandis haereticis, Sulp. Sev.: st. in populum Romanum, Tac. rei publicae, Vaterlandsliebe, Cic.: partium Parteilichkeit, Cic.: studia (der Parteieifer) com petitorum, Cic.: u. so absol., verb. cupiditas et studium, Liv.: sine studio dicere, Cic.: sine ira et studio (Vorliebe, Parteilichkeit), Tac.: studium (Interesse) et iracundiam suam rei publicae dimittere, Cic.: im Plur., senatum in studia diducere, in Parteibestrebungen, Tac.: senatus, in quo erant studia, Tac.: studia Numidarum in Iugurtham accensa, Sall.: studia hominum (aller Welt) accensa in Agrippinam, Tac. – B) für eine Sache: 1) übh. die Lieblingsneigung, -beschäftigung, Liebhaberei, istius studium... latrocinium, Cic.: u. so immoritur studiis, Hor.: suo quisque studio maxime ducitur, Cic.: alcis studiis obsequi od. inservire, Ter. u. Nep. – 2) das wissenschaftliche Streben, die wissenschaftliche Beschäftigung, das Studieren, a) eig.: iuris, Cic.: studium u. studia doctrinae, Cic.: Graeca studia, Suet.: studium musicum, Solin.: studia liberalia, Vell. u. Suet.: studia quae honesta ac liberalia vocantur, Augustin.: pabulum studii atque doctrinae, Cic.: haec inter se studia exercere, Cic.: studiis illis se dare,————Cic.: in studiis vitam egi, Ov.: studiis septem dedit annos, Hor.: atque huiusce rei coniecturam de tuo ipsius studio (Fach) facillime ceperis, Cic.: ad studiorum (Berufsarten) atque artium (Wissenschaften, Kenntnisse) contentionem revertamur, Cic. – b) meton.: α) Plur., studia, Werke der Literatur, omnia ingenia, quae lucem studiis nostris attulerunt, tunc nata sunt, Sen. contr. 1. praef. § 7. – β) der Studienort, Cod. Theod. 14, 9, 3 pr. -
3 studium
studium ī, n [cf. studeo], application, assiduity, zeal, eagerness, fondness, inclination, desire, exertion, endeavor, study: illum summo cum studio servare: studium semper adsit, cunctatio absit: non studio accusare, not from inclination: laedere gaudes, et hoc studio pravus facis, H.: ad studium fallendi studio quaestūs vocari: efferor studio patres vestros vivendi: doctrinae: ea res studia hominum adcendit ad consulatum mandandum Ciceroni, S.— A pursuit, object of desire, study: musicum, poetry, T.: suo quisque studio maxime ducitur: quot capitum vivunt, totidem studiorum Milia, H.— Good-will, friendliness, affection, attachment, devotion, favor, kindness: tibi polliceor eximium et singulare meum studium: studium et favor: erga me: erga plebem Romanam, L.: studia volgi amissurus, S.— Strong feeling, zeal, partisanship, prejudice: quasi studio partium fecerit, party spirit: studia competitorum: sine studio dicere; cf. quo minus cupiditatis ac studi visa est oratio habere, partisanship, L.: senatum in studia diducere, i. e. parties, Ta.— Application to learning, study, research, inquiry: pabulum studi atque doctrinae: semper mihi tua ista studia placuerunt, studies: studia Graecorum: studiis annos septem dedit, H.: o seri studiorum! late in learning, H.* * *eagerness, enthusiasm, zeal, spirit; devotion, pursuit, study -
4 studium
ī n. [ studeo ]1) старание, усердие, рвение (s. laudis C)magno (или summo) studio discere C — весьма прилежно учиться2) влечение, стремление, страстьs. quaestūs (или lucri) C — страсть к наживе, корыстолюбиеs. habendi C — любостяжаниеs. novarum rerum Sl — стремление к реформам, желание совершить переворотvitae s. C — образ жизниstudio C etc. — по влечению, из склонности или намеренно, умышленно, тж. усердно ( gradum celerare V)studio ac voluntate C — всеми помыслами, всей душой3) деятельное участие (s. favorque transibit PJ); приверженность, привязанность, расположение, преданность ( studiis odiisque carēre Lcn); благожелательность, благосклонность (alicujus rei или in aliquid, in или erga aliquem C etc.)s. rei publicae Sl, T — любовь к отечеству, патриотизмnon studio, sed officio C — не по сердечному влечению, а из чувства долгаs. atque aures C — сочувственное внимание, благосклонное отношениеsenatum in studia diducere T — см. diduco 3.4) (тж. s. partium C) пристрастие, пристрастностьsine irā et studio T — без гнева, (но) и без пристрастия5) занятие, профессия (s. rerum rusticarum Col); любимое занятие (suo quisque studio maxime ducitur C)6) научные занятия, изучение (s. litterarum C; in studiis vitam agere O)cruda studia Pt — незаконченное обучение, т. е. недоучившаяся молодёжь7) наука, отрасль науки ( studia adulescentiam alunt C) -
5 diduco
dīdūco, ĕre, duxi, ductum [dis + duco] - tr. - [st1]1 [-] conduire en différents endroits, séparer, écarter, partager ou étendre, dilater, allonger. - ventus nubes diducit, Lucr. 6, 215: le vent divise les nuages. - diducere rictum auditoris risu, Hor. S. 1, 10, 7: faire que l'auditeur ait la bouche distendue par le rire. - intervalla aut contrahere aut diducere, Cic. Ac. 2, 19: resserrer ou allonger les intervalles. - rivis diduci, Cic. de Or. 3, 21: se séparer en divers ruisseaux (in rivos Quint. 5, 13, 13). - diductis nostris paulatim navibus, Caes. BC. 2, 6, 2: nos vaisseaux s'étant peu à peu éloignés les uns des autres. - diducere digitos, Cic. Or. 113: écarter les doigts. - diducere oculum, Cels. 7, 7, 4: ouvrir un oeil. - diducere os, Plin. 32, 4, 14, § 36: ouvrir la bouche. - arva et urbes litore diductae, Virg. En. 3, 419: campagnes et villes détachées du rivage. - diducere nodos manu, Ov. M. 2, 560: défaire des noeuds avec la main. - diducere assem in partes centum, Hor. P. 326: partager un as en cent parties. - diducere senatum in studia, Tac. H. 4, 6: diviser le sénat en partis. - in corpus omne diduci, Cels. praef.: se répandre par tout le corps. [st1]2 [-] séparer violemment, désunir, rompre, déchirer, détruire. - diduci ab aliquo, Cic. Inv. 1, 109: se séparer de qqn. - amicitias diducere, Sen. Ir. 2, 29: rompre des liens d'amitié. - diducere nuptias, Sen. Contr. 2, 13: faire rompre un mariage. - hortari ne... nihil profuturo gemitu pectus diduceret, Petr. 111: exhorter à ne pas déchirer sa poitrine de gémissements qui ne serviraient à rien. - ne vastius cliducantur (verba), Cic. de Or. 3, 172: pour que les mots ne soient pas séparés dans la prononciation par de trop grands intervalles. [st1]3 [-] étendre, déployer, développer. - diducere copias, Caes. BG. 3, 23, 7: déployer des troupes. - cf. Caes. BG. 6, 34, 5 ; BC. 3, 40, 2 ; Sall. J. 25, 9. - diducere cornua, Liv. 28, 14, 17: étendre les ailes.* * *dīdūco, ĕre, duxi, ductum [dis + duco] - tr. - [st1]1 [-] conduire en différents endroits, séparer, écarter, partager ou étendre, dilater, allonger. - ventus nubes diducit, Lucr. 6, 215: le vent divise les nuages. - diducere rictum auditoris risu, Hor. S. 1, 10, 7: faire que l'auditeur ait la bouche distendue par le rire. - intervalla aut contrahere aut diducere, Cic. Ac. 2, 19: resserrer ou allonger les intervalles. - rivis diduci, Cic. de Or. 3, 21: se séparer en divers ruisseaux (in rivos Quint. 5, 13, 13). - diductis nostris paulatim navibus, Caes. BC. 2, 6, 2: nos vaisseaux s'étant peu à peu éloignés les uns des autres. - diducere digitos, Cic. Or. 113: écarter les doigts. - diducere oculum, Cels. 7, 7, 4: ouvrir un oeil. - diducere os, Plin. 32, 4, 14, § 36: ouvrir la bouche. - arva et urbes litore diductae, Virg. En. 3, 419: campagnes et villes détachées du rivage. - diducere nodos manu, Ov. M. 2, 560: défaire des noeuds avec la main. - diducere assem in partes centum, Hor. P. 326: partager un as en cent parties. - diducere senatum in studia, Tac. H. 4, 6: diviser le sénat en partis. - in corpus omne diduci, Cels. praef.: se répandre par tout le corps. [st1]2 [-] séparer violemment, désunir, rompre, déchirer, détruire. - diduci ab aliquo, Cic. Inv. 1, 109: se séparer de qqn. - amicitias diducere, Sen. Ir. 2, 29: rompre des liens d'amitié. - diducere nuptias, Sen. Contr. 2, 13: faire rompre un mariage. - hortari ne... nihil profuturo gemitu pectus diduceret, Petr. 111: exhorter à ne pas déchirer sa poitrine de gémissements qui ne serviraient à rien. - ne vastius cliducantur (verba), Cic. de Or. 3, 172: pour que les mots ne soient pas séparés dans la prononciation par de trop grands intervalles. [st1]3 [-] étendre, déployer, développer. - diducere copias, Caes. BG. 3, 23, 7: déployer des troupes. - cf. Caes. BG. 6, 34, 5 ; BC. 3, 40, 2 ; Sall. J. 25, 9. - diducere cornua, Liv. 28, 14, 17: étendre les ailes.* * *Diduco, diducis, diduxi, diductum, diducere. Caesar. Partir ou separer une chose ou plusieurs en diverses parties, et faire que l'une aille ca, l'autre là, Ouvrir une chose, Ouvrir ca et là, Esrailler, Escarquiller.\Diducere aciem in cornua. Liu. Separer, Diviser.\Diducere aquam in vias. Cato. La faire couler ca et là.\Diducere argumenta in digitos. Quintil. Marquer et diviser ses arguments sur les doigts.\Diducere complexus. Propert. Separer, Desjoindre les embrassements et accolades.\Fauces immani diducit hiatu. Sil. Il ouvre.\Flumina in riuos diducuntur. Quintil. Sont separez.\Humum continuam diduxit. Ouid. Il ha ouvert, rompu, fendu, separé la terre qui s'entretenoit.\Risu diducere rictum auditoris. Horat. Ouvrir.\In studia Senatum diduxerat. Tacit. Il avoit mis division entre les Senateurs, et les avoit faict bender les uns contre les autres.\In species rursus haec omnia diducuntur. Quint. Sont divisez.\Vestem diduxit ab ore. Ouid. Osta de devant son visage. -
6 diduco
dī-dūco, xi, ctum, 3, v. a., to draw apart; to part, split, separate, sever, sunder, divide (class.).I.Lit.A.In gen.:B.ventus eas (sc. nubes) leviter diducit,
Lucr. 6, 215:cum compresserat digitos pugnumque fecerat... cum autem diduxerat et manum dilataverat, etc.,
Cic. Or. 32, 113;of the graceful movements of the arms in dancing: molli diducit candida gestu brachia,
Prop. 3, 15, 5 (Müll. al. deducit):candida seu molli diducit brachia motu,
Stat. S. 3, 5, 66; cf.oculum,
Cels. 7, 7, 4:supercilium volnere diductum,
Plin. 11, 37, 57, § 157:pedem et crus in diversa,
Cels. 8, 22:os,
Plin. 32, 4, 14, § 36:nares, Quint 11, 3, 80: labra,
ib. 81:fauces immani hiatu,
to stretch, Sil. 3, 194:rictum risu,
Hor. S. 1, 10, 7 et saep.:nodos manu,
Ov. M. 2, 560; cf.:complexus vestros,
Prop. 1, 13, 19:humum,
Ov. M. 8, 588; cf.:arva et urbes,
Verg. A. 3, 419:terram,
id. G. 2, 354:scopulos (Hannibal),
Juv. 10, 153; cf.of natural cleavings of the earth,
Tac. A. 2, 47; 12, 69: cibum, i. e. to digest = digerere, Cels. 3, 4 fin.; v. the foll.:mixti neque inter se diducti colores,
Cels. 2, 8 et saep.—With in:crudam materiam in corpus omne diduci, Cels. praef.: maxima flumina in rivos diducuntur,
Quint. 5, 13, 13; cf.:domum in multos diductam recessus,
id. 11, 2, 18. —In partic. milit. t. t., to separate the forces, in a good or (more freq.) in a bad sense; to divide, distribute; to disperse, scatter:II.diductis nostris paullatim navibus,
Caes. B. C. 2, 6, 2:instruunt aciem diductam in cornua,
Liv. 5, 38, 1 Drak.; cf.:diducta propere in cornua levis armatura est,
id. 21, 55, 5:diductis in latera viribus,
Front. Strat. 2, 3, 8 Oud.:ordines,
id. ib. 2, 3, 12;2, 6, 4: copias,
Caes. B. C. 3, 111, 2:cornua,
Liv. 31, 21, 14:robur,
Luc. 3, 584 Cort.; and poet.:choros,
Verg. A. 5, 581:ubi Crassus animadvertit, suas copias propter exiguitatem non facile diduci,
Caes. B. G. 3, 23, 7; 6, 34, 5; id. B. C. 3. 40, 2; Sall. J. 25, 9; Liv. 26, 41; Tac. A. 2, 11; 4, 2; Front. Strat. 4, 7, 31 et saep.—Trop. (mostly post-Aug.):cum diducaris ab eo, quicum libentissime vixeris,
Cic. Inv. 1, 55 fin.; cf.:amicitias cohaerentes, Sen. de Ira, 2, 29: nuptias,
id. Contr. 2, 13; cf.matrimonium,
Suet. Oth. 3; and:si repudio diducta fuerit,
Sen. Contr. 2, 10:diducta civitas ut civili bello,
divided into parties, Tac. A. 4, 17; cf.below: in sterili jejunaque materia, eandem speciem laudis diducere ac spargere,
Plin. Pan. 66, 1; cf.argumenta,
Quint. 4, 2, 82; 5, 13, 12:nomina,
id. 6, 3, 17 Spald.:litem domini et conductoris,
i. e. to settle, adjust, Col. 3, 13, 12 et saep.—With in:assem in partes centum,
Hor. A. P. 326:in tres partes medicina diducta est, Cels. praef.: haec omnia rursus in species,
Quint. 2, 14, 5; cf. id. 5, 10, 61; 94 al.:divisionem in digitos,
to tell off on one's fingers, id. 4, 5, 24 (coupled with partiri); cf.argumenta,
id. 11, 1, 53:animum in tam multiplex officium,
id. 20, 7, 9:ultio senatum in studia diduxerat,
Tac. H. 4, 6; 2, 68; cf.:seditio in diversa consilia diduxerat vulgum,
Curt. 9, 1; of classification, to divide: in tres partes medicinam, Cels. praef.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский